Στρειδι..Ετσι μ ελεγε η μανα μου οταν ημουν μικρη..Δεν μιλουσα πολυ..οτι ειχα να πω το ελεγα με το σωμα ..Οταν χαιρομουν γελουσα,οταν στεναχωριομουν έκλαιγα, οταν αγαπουσα αγκαλιαζα κ φιλουσα και οταν θυμωνα με την αδικια,εδερνα.Τα ιδια συνεχιζω να κανω κ τωρα..ποτε δεν λεω-τι χαρουμενη που ειμαι-τι στεναχωρια ειναι αυτη-ή σ αγαπω..το μονο που δεν κανω πια ειναι να δερνω οταν θυμωνω κ αυτο γιατι οταν μεγαλωνεις ισχυουν οι νομοι που αν δεν τους τηρουσα θα σαπιζα στη φυλακη,γιατι απο αδικια αλλο τιποτα γυρω μου..Στρειδι λοιπον..ειμαι ενα στρειδι που ανοιγω σιγα-σιγα..Αυτα που κρυβω μεσα μου θα φανερωθουν κ θαναι τα μαργαριταρια μου..